top of page
Zoeken

De inwijding

  • tessdumitru
  • 26 nov
  • 3 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 28 nov


“Volgende week komt de priester om het huis in te wijden. Kan dat op woensdag?” Mijn schoonvader zei het het alsof hij vroeg of ik een pak melk wilde meenemen van de supermarkt. “Ehm… ja, dat kan op woensdag,” stamelde ik een beetje verbaasd terug. “Om een uur of drie, want dan zijn de jongens thuis.”

 

Vandaag is het dan zover. Om stipt drie uur zien we vanaf onze woonkamer boven een rode auto achter onze bus parkeren . Er komt een kale, ronde, zwetende zestiger in een lichtbruine trui uit tevoorschijn. In z’n hand draagt hij een tasje. “Ik denk dat daar z’n priesterskleren in zitten,” zeg ik. “Waar moet hij zich dan omkleden?” vraagt Mingus zich hardop af. Als hij binnenkomt en wij snel naar beneden lopen, blijkt dat het een jurk is die hij gewoon over de kleren die hij draagt heen trekt. Iets wat niet helpt tegen het zweten. Over het zwarte gewaad komt een paarse priestersbef. We geven de man een hand en ontdekken dat Mingus bij z’n doopnaam genoemd zal worden tijdens dit ritueel. Elis en ik zijn niet gedoopt, dus blijven wij gewoon onszelf.

 

Als de priester z’n hele priesterpak op orde heeft, moet er een bakje met water, een bekertje olie, een brood, een kaarsje en een wattenstaafje komen. Drie zwijgende gezichten kijken met grote ogen toe hoe de attributen haastig tevoorschijn worden getoverd door Dani en zijn vader. Ik ben vooral heel benieuwd naar wat we ermee gaan doen. Er ligt ook nog een zilverkleurige stok met een bol op tafel (mijn te snelle google-poging heeft er nog geen naam voor gevonden) en een kruis zo groot als een kinderhand.

 

De priester pakt een boek en bladert naar een van de post-it’s die erin zitten. “Het lijkt wel een kookboek met al die plakkers,” fluistert Mingus op rechts. Dan begint de priester met prevelen. In een moordend tempo leest hij de ene bladzijde na de andere voor, ondertussen slaat hij kruisjes en doen wij dat zo nu en dan na. Wanneer het moet weet ik niet, maar als we zien dat Dani het doet, doen wij het ook maar. Eerst met de verkeerde hand, dan aan de verkeerde kant, maar na kruisje nummer zeven krijgen we de smaak te pakken en gaat het steeds vaker goed. Het kruis dat op tafel had gelegen dient als boekenlegger als de priester zijn handen heft. Even later roert hij er kruisvormen mee in het water. Af en toe gaat het prevelen over in zingen. “Gaat hij het hele boek lezen?” vraagt Elis zachtjes op links. Buiten jankt de hond.

 

Nadat het boek gelukkig niet helemaal is uitgelezen, is het tijd voor deel twee van het ritueel. Alle mannen krijgen wat van het water op hun hoofd, waarna ze het kruis moeten kussen. De jongens, dappere dodo’s, zie ik gruwelen bij het idee, maar ze doen het wel. Of de priester mij vergeten is weet ik niet, maar mij blijft de full experience bespaard. Daarna wordt het wattenstaafje in de olie gedoopt en krijgen we allemaal een kruisje op ons hoofd en onze op handen. Met de rest van de olie heeft Dani vanavond gekookt.

 


ree

Eindelijk is het tijd voor de zilverkleurige bolstok. De priester doopt ‘m in het water en sproeit ermee richting alle hoeken van het huis, en vervolgens richting ons. Het bakje water houdt hij vast terwijl hij de gang op loopt. Wij gaan in een soort stille stommelpolonaise achter hem aan. Zo lopen we het hele huis door. De badkamer, waskamer, de kamer van Dani’s vader, overal sproeit de priester wat druppels rond – op de trap heeft de priester het hoorbaar zwaar, en hij moet z’n jurk ook nog omhooghouden om er niet over te struikelen – daarna zijn onze woonkamer, slaapkamers en badkamer aan de beurt. Als we weer beneden zijn vraagt Dani: “Kan het terras en de oven ook nog even?” Geen probleem! Alleen de kas gaat de priester te ver, die gebruiken we toch niet meer om eten in te verbouwen.

 

Als het dan écht helemaal klaar is, zit de priester moe maar voldaan aan tafel. Mijn schoonvader biedt hem een Țuică* aan, maar hij is met de auto, dus dat kan niet. Een glaasje water dan maar. De priesterbef gaat af, de verhalen over vroeger gaan aan. Ik bedank en loop naar boven. Waar ik aan een opgeruimde en ingewijde tafel eens héél rustig overdenk wat ons zojuist is overkomen.

 

* Huisgestookte sterke drank van pruimen.

 

 

 
 
 

Opmerkingen


Brieven uit Roemenië

  • Black LinkedIn Icon
  • Black Instagram Icon

Tess Dumitru

Arent Krijtsstraat 117

1111AK Diemen

Tel: 0610016025

tess[at]rockpaperstories[punt]nl

Mijn laatste nieuwtjes weten?

Abonneer je op de nieuwsbrief

Fotografie Prisca Visser - Deze website maakte ik met Wix.com

bottom of page